Αγαπημένε μου αναγνώστη γεια σου και χαρά σου. Σήμερα θα μιλήσουμε για τον σχεδιασμό των θέσεων στάθμευσης εξετάζοντας το παράδειγμα του πολυαγαπημένου μας δήμου Αθηναίων. Αυτή τη φορά θα τους τη βγούμε από την αντίθετη πλευρά και θα δούμε πώς η κατά γράμμα εφαρμογή του νόμου μπορεί να γίνει παράλογη.
Το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης του δήμου Αθηναίων
Όταν μιλάμε για σχεδιασμό σε αυτήν την πόλη, το μυαλό μας, θέλοντας και μη, πάει στο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης του δήμου Αθηναίων. Πρέπει να είναι το μοναδικό σύστημα που δουλεύει τόσο οργανωμένα και αποτελεσματικά σε αυτήν την πόλη. Ποιος δεν έχει συναντήσει στο διάβα του ζευγάρια αστυνομικών της δημοτικής αστυνομίας με το μπλοκάκι στο χέρι και το game boy στη ζώνη να επιθεωρούν τα παρκαρισμένα οχήματα σε αναζήτηση του τσαμπατζή που θα τους δώσει την ανυπέρβλητη, σχεδόν οργασμική, χαρά της έκδοσης του σχετικού προστίμου;
Το σύστημα λειτουργεί από το 2006, όπως μας θυμίζει η σχετική ιστοσελίδα του δήμου. Η οποία μας ενημερώνει επίσης ότι το σύστημα περιλαμβάνει 12 ζώνες, με 5.177 θέσεις μόνιμων κατοίκων, 3.463 θέσεις διερχόμενων οδηγών, 1.604 θέσεις δικύκλων και 1.000 ειδικές θέσεις (εδώ κάτι μου βρωμάει ότι δεν πρόλαβαν να τις μετρήσουν, δεν ξέρω τι λες εσύ).
Το σύστημα έχει αποκτήσει πλέον το χαριτωμένο όνομα Park in Athens, το οποίο προφανώς χρησιμοποιεί τη λέξη «park» για να προκαλέσει στους πολίτες θετικούς συνειρμούς με την έννοια του πάρκου. Ε, αφού δεν έχουμε πάρκα κανονικά σε αυτή την πόλη, ας τα φαντασιωνόμαστε τουλάχιστον. Τι πάρκινγκ, τι πάρκο. Εγώ πάντως στηρίζω την επικοινωνιακή προσέγγιση του δήμου. Δηλαδή τι, εσείς προτιμάτε το ΣΕΣ (από το «σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης»), που κάνει κάτι μεταξύ ΣΕΛΕΤΕ και ες ες? Δεν νομίζω. Παρκ ιν Άθενς κυρίες και κύριοι. Και λιβ γιορ μυθ ιν Γκρις.
Ξεφύγαμε όμως με τα επικοινωνιακά και θα χάσουμε την ουσία στο τέλος. Στο θέμα μας λοιπόν. Το θέμα μας αγαπημένε μου αναγνώστη είναι ο σχεδιασμός των θέσεων στάθμευσης επί του οδοστρώματος. Πάμε να το δούμε στην οδό Σκουφά, τώρα που είναι φρέσκιες οι διαγραμμίσεις μετά την ασφαλτόστρωση και γράφουν ωραία στον φακό.
Κατά γράμμα εφαρμογή του ΚΟΚ
Οι θέσεις που έχουν προβλεφθεί στην οδό Σκουφά αφορούν μόνο επισκέπτες (βλ. λευκή διαγράμμιση) με κάποιες ειδικές θέσεις (κίτρινη διαγράμμιση) και ελάχιστες θέσεις δικύκλων. Δεν έχουν προβλεφθεί καθόλου θέσεις κατοίκων (μπλε διαγράμμιση). Αυτές φιλοξενούνται στις παράλληλες οδούς (Τσακάλωφ, Αναγνωστοπούλου, Φωκυλίδου) και σε κάποιες κάθετες (Ομήρου, Βουκουρεστίου, κλπ.). Λογικό θα πει κανείς. Καλά ως εδώ λοιπόν. Πάμε να δούμε και το πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι η λάθος χάραξη ορισμένων θέσεων επί του οδοστρώματος. Η οποία λάθος χάραξη προκύπτει από την κατά γράμμα εφαρμογή του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Ο στατικός σχεδιασμός που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα.
Ο ΚΟΚ, στο σχετικό άρθρο 34, περιλαμβάνει κάθε λογής απαγορεύσεις στάθμευσης, προσπαθώντας να προλάβει το κακό – σε διαβάσεις και ράμπες ΑμεΑ, πλησίον διασταυρώσεων, σε στάσεις λεωφορείων, σε κλειστές στροφές, χαμός. Ξέρετε, όλα αυτά που μαθαίνουμε απέξω για να περάσουμε τις εξετάσεις του διπλώματος και μετά γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας όταν έρχεται η ώρα της οδήγησης στον πραγματικό κόσμο. Παρεμπιπτόντως, σε αυτό το φανταστικό σάιτ ονόματι glavopoulos.com, μπορείτε να περιηγηθείτε στον ΚΟΚ και στις πινακίδες του. Ατελείωτες ώρες χαράς.
Η απαγόρευση που μας ενδιαφέρει εδώ, και την οποία θα σχολιάσουμε εκτενώς, είναι η περίπτωση (ι) της παραγράφου 2 (του άρθρου 34 ντε, μη χαζεύετε…), σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση οχήματος «σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τομή οικοδομικών γραμμών ή των νοητών προεκτάσεων αυτών». Συμπληρωματικά, θα σχολιάσουμε και την αμέσως προηγούμενη, τη (θ), που απαγορεύει τη στάση και στάθμευση «σε απόσταση μικρότερη από είκοσι (20) μέτρα από φωτεινούς σηματοδότες και δώδεκα (12) μέτρα από πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOΡ), ως και σε θέση, στην οποία το όχημα κρύβει από τους χρήστες της οδού τη θέα των πινακίδων σήμανσης και σηματοδοτών». Πάμε να τα δούμε με εικόνες, γιατί πολύ μπλα μπλα έχει πέσει σήμερα και δεν λέει.
Πάλι πιάσαμε τις λεπτομέρειες σήμερα. Δεν πειράζει. Είπαμε, εδώ θα λέμε τα ψιλά γράμματα. Το βασικό point του σημερινού επεισοδίου, όπως και του προηγούμενου εξάλλου, είναι ότι υπάρχουν απλές λύσεις για να κερδίσουμε (κάποιες, έστω, από) τις θέσεις στάθμευσης που πρέπει να χαθούν σε άλλα σημεία προκειμένου να διευκολυνθεί η κίνηση πεζών και οχημάτων στην πόλη. Απλά χρειάζεται λίγη ευελιξία και προσαρμογή στις πραγματικές συνθήκες του χώρου.
Φιλάκια!
Ο μικρός κυκλοφοριολόγος
Καλέ μου φίλε μικρέ κυκλοφοριολόγε,
Τι ωραία μπαλίτσα έπαιξες εκεί, που συνδύασες οικοδομικές γραμμές και αυτοκίνητα στις φωτό, ωραία πράματα να πούμε…Στο κεντρικό θέμα στιβαρός, στην άμυνα – μη μας τη βγουν – ωραίος με την αναφορά σε ΚΟΚ.
Και οι πινελιστές αναφορές στις πινακίδες είναι πλασέ μεγάλου παίχτου… Την έχεις μασήσει την πινακίδα από τη βυζαντινή εποχή – και ως πρέπει, αυτό δεν χάθηκε. Φρίσμπι την κάνεις να πούμε, μπούμερανγκ, την πετάς στον αέρα και σου γυρνάει πίσω.
Bonus info: 50% των οχημάτων στάθμευαν κατά ΚΟΚ παράνομα στο κέντρο της ερωτούπολης συμβασιλεύουσας σύμφωνα με την Κυκλοφοριακή Μελέτη Θεσσαλονίκης (ΟΡΘΕ, 2000).