Αγαπημένε μου αναγνώστη γεια σου και χαρά σου. Χαράς ευαγγέλια για την όμορφη πόλη μας, καθώς η ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου (φαίνεται πως) πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της! Όλως τυχαίως, πήρε φόρα το καλοκαίρι πριν τις δημοτικές εκλογές και φαίνεται πως θα προλάβει να χαρίσει τις απαραίτητες επικοινωνιακές σέλφι στον δήμαρχο ενόψει της αναμέτρησης της 8ης Οκτωβρίου.

Παρακαλούνται λοιπόν οι κακεντρεχείς και οι κασσάνδρες που προδίκασαν την αποτυχία του έργου να ξεκινήσουν να τρώνε τις γλώσσες τους (ο καθένας τη δική του, ή ο ένας του άλλου, όπως βολεύεστε). Η ορχήστρα του δήμου Αθηναίων υπό τη διεύθυνση του σολίστ δημάρχου δούλεψε χαρωπά και εντατικά όλο το καλοκαίρι, αψηφώντας ακόμα και τον καύσωνα ώστε όλα να είναι έτοιμα το φθινόπωρο. Στο λαιμό να σας κάτσει άπιστοι Θωμάδες!

Σήμερα λοιπόν, θα κάνουμε ένα οδοιπορικό στην οδό Πανεπιστημίου για να απολαύσουμε παρέα το αριστούργημα.

«Βγήκε και δεν βγήκε»

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν μερικές αναποδιές στην πορεία του έργου, που τροφοδότησαν την κριτική από τους γνωστούς-αγνώστους πολέμιους της ανάπτυξης, αναγκάζοντας τον δήμαρχο να παραδεχθεί τον Σεπτέμβριο του 2020 ότι η πιλοτική φάση του έργου «βγήκε και δεν βγήκε» (πώς λέγαμε μικροί στο μπάσκετ, «μπει δεν μπει;», κάπως έτσι).

Για αρχή, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η παρέμβαση πήρε λίγο παραπάνω, σε χρόνο (3 χρονάκια μέσα στο νερό, ενίοτε με την κυριολεκτική έννοια) και σε χρήμα (στα 3,75 εκατ. ευρώ έφτασε λέει το κόστος, τα μισά εκ των οποίων πήγαν υπέρ πίστεως, λέγε με ζαρντινιέρες, φοίνικες και καυτά μεταλλικά παγκάκια). Επίσης, πρέπει να πούμε ότι το μεγαλεπήβολο πρόγραμμα του μεγάλου περιπάτου που θα περιλάμβανε παρεμβάσεις σε μια ευρύτερη περιοχή του κέντρου εν τέλει περιορίστηκε στην οδό Πανεπιστημίου και στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος, κερδίζοντας δίκαια το προσωνύμιο «μικρός περίπατος» (περίπου 1.150 μέτρα για τους ψυχαναγκαστικούς της παρέας). Στο σχετικό άρθρο της Τ. Γεωργιοπούλου και του Γιώργου Λιάλιου στην Καθημερινή, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το ιστορικό της παρέμβασης αν ενδιαφέρεστε. Αν όχι, συνεχίζετε εδώ.

Μπόνους στέιτζ στις αναπλάσεις, το σιντριβάνι της Ομόνοιας που εγκαινιάστηκε σε ανοιχτή πανηγυρική εκδήλωση τον Μάιο του 2020, τον καιρό που οι υπόλοιποι βράζαμε στο ζουμί του πρώτου λοκντάουν (του καλού) στέλνοντας Β6 για να βγούμε μια βόλτα, και το ζαμπόν (συγγνώμη, το γκαζόν) της πλατείας που έφαγαν μετά από 4 μήνες οι ξεδιάντροπες κάμπιες. Α, να μην ξεχάσουμε και τη Βασιλίσσης Όλγας από τη μεριά του Ζαππείου, που έχει γίνει ένα κουκλί με την κεραμιδί επίστρωσή της και τη μερική απομάκρυνση των ΙΧ.

Ελαφρώς ασύνδετα μεταξύ τους όλα αυτά θα μου πείτε. Δεν ξέρω, ίσως είναι σκηνοθετικό τρικ, όπως στις καλές ταινίες μυστηρίου που στην αρχή δεν καταλαβαίνεις χριστό τι γίνεται και στην πορεία αρχίζουν να μπαίνουν τα κομμάτια του παζλ ένα ένα στη θέση τους και μένεις με το στόμα ανοιχτό, «ρε πού το σκέφτηκε ο μπαγάσας;».

Χαιρέτα μου τον πλάτανο

Αρκετά με τη φλυαρία, ας ξεκινήσουμε τη βόλτα μας επιτέλους! Αρχίζουμε από το Σύνταγμα. Εδώ τα πράγματα είναι καλά, αποκαταστάθηκαν 4 κανονικές λωρίδες κυκλοφορίας, καταργήθηκε οριστικά ο παλιός ανάποδος λεωφορειόδρομος, μέχρι που φτιάχτηκε και η επικίνδυνη έξοδος του μετρό στο φανάρι της Μεγάλης Βρετανίας, την οποία είχαμε σχολιάσει σε ένα παλιότερο επεισόδιο. Καλή η πρώτη εντύπωση.

Α, να μην ξεχάσουμε και τα πλατάνια, που αντικατέστησαν τους φοίνικες. Σίγουρα ταιριάζουν περισσότερο, τώρα αν θα την παλέψουν σε βάθος χρόνου δεν έχω ιδέα, θα φανεί στο χειροκρότημα. Πάντως τα πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα υποδεικνύουν ότι ο υδροφόρος ορίζοντας της πόλης εμπλουτίζεται, κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι σχεδιαστές της παρέμβασης.

Ρύσαι ημάς από του νερού

Όταν έγιναν τα πρώτα αποκαλυπτήρια της ανάπλασης, στις αρχές του 2023, το πόπολο είχε ενθουσιαστεί με το μάρμαρο στο δεξί πεζοδρόμιο της οδού. Το είχαμε σχολιάσει και στο πρώτο επεισόδιο ετούτης της στήλης αν θυμάστε. Αν δεν θυμάστε, δεν βαριέσαι, εδώ είμαστε να τα επαναλαμβάνουμε, καθώς ως γνωστόν επανάληψις μήτηρ μαθήσεως (ο πατέρας δεν μας είπαν ποτέ ποιος είναι, μάλλον δεν αναγνώρισε το παιδί ο άθλιος).

Λοιπόν, τότε μια φίλη μου είχε πει το εξής καταπληκτικό. Μα καλά, γκόμενο τον μαρμαρά έχει ο δήμαρχος; Λοιπόν φιλενάδα, φοβάμαι ότι πρέπει να τα χάλασαν στην πορεία, γιατί η προέκταση του πεζοδρομίου, στον χώρο της διαπλάτυνσης εντός του παλιού οδοστρώματος, έγινε με απλό και ταπεινό τσιμέντο. Μπαναλιτέ του αισχίστου είδους, κελ ντεκαντάνς. Τέλος πάντων, τσιμέντο να γίνει (όπερ και εγένετο).

Εδώ πάντως έχουμε ένα θεματάκι. Τα δύο υλικά έχουν εμφανώς αντίθετη κλίση, το μεν μάρμαρο ακολουθεί την κλίση του παλιού πεζοδρομίου, το δε τσιμεντένιο τμήμα ακολουθεί την κλίση του παλιού οδοστρώματος, οδηγώντας το νερό στη μέση του νέου πεζοδρομίου. Ο λόγος είναι λέει ότι έτσι αποφεύγεται η μετακίνηση των παλιών φρεατίων που κινούνται από κάτω, κατά μήκος της οδού. Μάλιστα. Το θέμα είναι ότι το κανάλι που συγκεντρώνει τα νερά για να τα διοχετεύσει στο υπόγειο (ω γλυκύ μου) φρέαρ είναι ένα ταπεινό καναλάκι τόσο δα – είναι δεν είναι ένας πόντος σε πλάτος, πιο πολύ με αρμό διαστολής μοιάζει, άσε που είναι ταμάμ για να σφηνώσουν τσίχλες και αποτσίγαρα με τον καιρό.

Θα αποδειχθεί επαρκές για την απορροή των υδάτων άραγε; Ένας τρόπος υπάρχει να μάθουμε… καλού κακού να παίρνετε και το σωσίβιο σας μαζί όταν υπάρχει πρόγνωση κακοκαιρίας.

Κατά τα άλλα πάντως, ο σχεδιασμός είναι καλός, να μην είμαστε άδικοι. Φαρδιά πεζοδρόμια με παρτέρια στη μέση, σχετικά συμμαζεμένες κολώνες και στοιχεία αστικού εξοπλισμού (συγκινήθηκα βλέποντας ότι έχουν βάψει τις κολώνες του ΗΛΠΑΠ στο χρώμα των στύλων ηλεκτροφωτισμού), καλαίσθητοι κάδοι απορριμμάτων και ανακύκλωσης, εσοχές στάθμευσης για τροφοδοσία, ανθρώπινες διαβάσεις με ράμπες πεζών, προσεγμένη κατάσταση.

Και, ναι, επιτέλους αποκαταστάθηκε η ευθεία κίνηση των οχημάτων στο τμήμα από τη Βουκουρεστίου προς την Αμερικής! 3 χρόνια κράτησε αυτό το καψώνι…

Ας κατηφορίσουμε χαλαρά προς το Πανεπιστήμιο, να τα δούμε σε εικόνες.

Το Σινικό τείχος

Πλησιάζοντας στο Πανεπιστήμιο, φτάνουμε στο φανάρι της Σίνα. Από τα αγαπημένα μου σημεία επί της Πανεπιστημίου. Το τμήμα της Σίνα μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας που μονοδρομήθηκε αντίθετα από την υπόλοιπη οδό (περιλαμβανομένης της Εδουάρδου Λω) προ εικοσαετίας ώστε να φιλοξενήσει τις αφετηρίες των λεωφορείων των νοτίων προαστίων (Α2, Α3 κλπ.) και να επιτρέψει την πρόσβασή τους από την Ακαδημίας προς τον ανάποδο λεωφορειόδρομο της Πανεπιστημίου.

Με την κατάργηση του ανάποδου λεωφορειόδρομου στο πλαίσιο της ανάπλασης οι αφετηρίες των λεωφορείων Α2 και Α3 μεταφέρθηκαν στην οδό Ρήγα Φεραίου, στη Σίνα φιλοξενείται πλέον μόνο η αφετηρία του (κουτσουρεμένου) 022 (για την τιμή των όπλων θαρρείς) και γενικώς έπαψε να έχει νόημα αυτή η αντίθετη μονοδρόμηση. Μήπως να την καταργούσαμε; Όχι βέβαια, θα την φάτε στη μάπα καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμα κυρίες και κύριοι.

Σαν να πέρασε όμως η ώρα με αυτά και με αυτά αγαπημένε μου αναγνώστη, λέω να βάλουμε μια άνω τελεία για σήμερα. Υπομονή μία εβδομάδα και θα φτάσουμε μέχρι την Ομόνοια, να δροσιστούμε στο σιντριβάνι (αξέχαστες στιγμές λέμε)!

Φιλάκια και καλό μήνα!

Ο μικρός κυκλοφοριολόγος

* Το σκίτσο του εξωφύλλου «Ο Μικρός Περίπατος», που ενέπνευσε το σημερινό επεισόδιο, είναι του Παντελή Σκάγιαννη, αγαπημένου καθηγητή στον Βόλο το πάλαι ποτέ, τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την ευγενική παραχώρηση.