Αγαπημένε μου αναγνώστη γεια σου. Μετά από ένα απαραίτητο διάλειμμα ελέω διακοπών επιστρέφουμε με σπέσιαλ επεισόδιο. Λήμνος, το νησί του Ηφαίστου και των Αμαζόνων! Το νησί που μυρίζει θυμάρι. Και πολλά ακόμα, που δεν είναι της παρούσης.
Ανοιξιάτικη πανδαισία
Στη Λήμνο ήρθαμε οικογενειακώς για Πάσχα. Όπως κάθε Πάσχα, τα τελευταία 9 χρόνια. Η καλύτερη εποχή να επισκεφθεί κανείς το νησί. Η φύση ανθισμένη, οι αγροί ένα πράσινο κυματιστό χαλί διάστικτο από αγριολούλουδα. Εξίσου σημαντικό, λίγοι τουρίστες (καμία σχέση με τη φασαρία του καλοκαιριού), ησυχία και ομορφιά!
Λοιπόν, η Λήμνος έχει φανταστικά τοπία, πολλές ωραίες παραλίες, συμπαθητικά μικρά χωριά, σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, χαμός. Καλά όλα αυτά, αλλά εκτός θέματος δυστυχώς. Εδώ θα μιλήσουμε για τα κυκλοφοριακά ζητήματα. Εκ των πραγμάτων θα εστιάσουμε στη Μύρινα, την πρωτεύουσα, μιας και είναι ο μοναδικός οικισμός που λογίζεται ως ημιαστικός και έχει κάποια υποτυπώδη κυκλοφοριακή οργάνωση άξια σχολιασμού. Και επειδή συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία της αθάνατης ελληνικής επαρχιακής πόλης που όλοι αγαπάμε να μισούμε.
Τα θετικά στοιχεία
Να ξεκινήσουμε από τα θετικά της Μύρινας για να μη λέτε ότι είμαι μίζερος. Εντυπωσιακό ενετικό φρούριο με αποικία από καμιά διακοσαριά ελάφια (!), ρομαντικό ηλιοβασίλεμα με φόντο τον Άθω, ωραία αγορά με συμπαθητικό πεζόδρομο στη σκιά αναρριχώμενων δέντρων, καλοσχεδιασμένη ανάπλαση παραλιακού μετώπου στο παλιό λιμάνι – τουλάχιστον λειτουργικά και κυκλοφοριακά, γιατί αισθητικά οι απόψεις διίστανται (γούστα είναι αυτά πάντως).
Στα δικά μας, έχει και δύο ζευγάρια από φανάρια τοποθετημένα σε στενώσεις του κεντρικού δρόμου, για εναλλάξ διέλευση αυτοκινήτων ανά κατεύθυνση. Έξυπνη λύση. Πριν πολλά χρόνια, όταν έκανα για ένα φεγγάρι τον κυκλοφοριολόγο επ’ αμοιβή, είχαμε προτείνει με τους συναδέλφους κάτι αντίστοιχο στην Οία, στη Σαντορίνη, αλλά πήγαμε κουβά. Οπότε δεν μπορώ παρά να επικροτήσω τον δήμο Λήμνου για αυτή την πρωτοβουλία.
Και λίγη εποικοδομητική κριτική
Εντάξει, αρκετά με τα θετικά όμως, καταντάει βαρετό το άρθρο και θα φύγετε όλοι στο τέλος. Πάμε να δούμε και τα χάλια μας τώρα. Θα ξεκινήσουμε με μια συλλογή από υπέροχα πεζοδρόμια, σήμα κατατεθέν της Μύρινας.
Το ταλαίπωρο γεφυράκι
Πιο κάτω, η πρόσβαση στον Ρωμέικο Γιαλό, την τουριστική περατζάδα της πόλης, γίνεται από ένα στενό πέρασμα πλάτους 5 μέτρων, που έχει ανοιχτεί πρόχειρα στο γεφυράκι στο τέρμα της οδού Χριστοδουλίδη. Πολύ άχαρο όσο και δυσλειτουργικό σημείο, καθώς δεν υπάρχει χώρος παράλληλης διέλευσης δύο οχημάτων από τη μεριά του κέντρου προς τον παραλιακό δρόμο, με αποτέλεσμα τα οχήματα να στριμώχνονται όπως όπως και να σχηματίζονται ουρές. Βάλε και τα κάθετα παρκαρισμένα οχήματα και τους πεζούς – στο ίδιο σημείο όλα – η κατάσταση είναι χάλια, ιδίως το καλοκαίρι.
Εφόσον δεν μπορεί να απαγορευτεί πλήρως η διέλευση οχημάτων από το συγκεκριμένο σημείο γιατί θα προκύψουν διάφοροι αδιέξοδοι δρόμοι, επιβάλλεται η διαπλάτυνση του περάσματος για τα Ι.Χ., η απομάκρυνση των κάθετα παρκαρισμένων οχημάτων και η δημιουργία κανονικού πεζοδρομίου για τους πεζούς από τη μία πλευρά του δρόμου τουλάχιστον.
Η πλατεία των ΚΤΕΛ
Άλλη πονεμένη υπόθεση, η πλατεία των ΚΤΕΛ (επισήμως, Ελ. Βενιζέλου). Μια μεγάλη, μακρόστενη πλατεία στην αρχή της αγοράς, ωραίο σημείο περιπάτου με πολλά καταστήματα τριγύρω. Η πλατεία, όπως ίσως μαντέψατε, λέγεται έτσι επειδή φιλοξενεί την αφετηρία του ΚΤΕΛ (ο θεός να το κάνει). Σε αρκετά σημεία θεωρητικά απαγορεύεται η στάθμευση, αν και αυτό καταστρατηγείται συχνά στην πράξη. Η σύνδεση με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο της πόλης γίνεται μέσω εξαιρετικά στενών δρόμων, όπου συνυπάρχουν Ι.Χ., ΚΤΕΛ, οχήματα τροφοδοσίας και πεζοί. Από όπου κι αν το πιάσεις, πρόβλημα.
Unpopular ίσως opinion, η πλατεία των ΚΤΕΛ πρέπει να πεζοδρομηθεί. Οκ, ας μείνει μόνο η πιάτσα των ταξί και η πρόσβαση των οχημάτων τροφοδοσίας των καταστημάτων, σε συγκεκριμένες ώρες της μέρας. Και τα ΚΤΕΛ να μεταφερθούν σε άλλο χώρο, με καλύτερη πρόσβαση στο κύριο οδικό δίκτυο της πόλης. Κυρίως, σε έναν κανονικό χώρο, όπου θα μπορούν να δημιουργηθούν 2-3 νησίδες για να σταθμεύουν τα λεωφορεία, να μπει ένα κιόσκι με πληροφορίες και άλλα τέτοια πολύ προχώ. Ένας τέτοιος χώρος θα μπορούσε να είναι το πάρκινγκ ανάμεσα στη Λεωφ. Δημοκρατίας και την οδό Μακεδονίας, που και επαρκή χώρο έχει και καλή πρόσβαση. Κάπως έτσι, θα ανασάνει η πλατεία των ΚΤΕΛ και θα απελευθερωθούν τα γύρω (πολύ) στενά από τη διέλευση οχημάτων.
Το υπαίθριο πάρκινγκ στο νεκροταφείο
Σε εξαιρετικό σημείο από κυκλοφοριακή άποψη (με είσοδο από την κεντρική Λεωφ. Δημοκρατίας, στα όρια του πυκνοδομημένου τμήματος του οικισμού) βρίσκεται ένα ωραίο υπαίθριο δημοτικό πάρκινγκ. Το πρόβλημα εδώ είναι η άθλια και επικίνδυνη πρόσβαση του χώρου. Μία κοινή είσοδος-έξοδος, που επιτρέπει τη διέλευση μόνο ενός οχήματος, καταλαμβάνει τη δίοδο πρόσβασης των πεζών στον παρακείμενο ναό της Αγ. Τριάδας και συνδέεται εντελώς λανθασμένα με τη Λεωφ. Δημοκρατίας πάνω στο γεφυράκι, στο σημείο όπου ξεκινάει η οδός Μητροπολίτου Ιωακείμ.
Η λύση είναι πολύ απλή: κατάργηση της συγκεκριμένης εισόδου-εξόδου (για την ακρίβεια, διατήρησή της μόνο για τους πεζούς, για την πρόσβαση στον χώρο της Αγ. Τριάδας και του πανεπιστημίου) και δημιουργία νέας εισόδου πιο πέρα, μετά το περίπτερο. Ε, και μια καλύτερη οργάνωση του χώρου μέσα στο πάρκινγκ, καθορίζοντας τις θέσεις στάθμευσης και εξασφαλίζοντας έναν συνεχή διάδρομο κίνησης για τα αυτοκίνητα από την είσοδο μέχρι την έξοδο από τον χώρο. Α, και μια πινακίδα στην είσοδο, τώρα που γυρίζει. Μη με κοιτάτε περίεργα, δεν είναι και πυρηνική φυσική δα!
Αποφώνηση
Πριν κλείσουμε, να πούμε δυο πραγματάκια ακόμα για να μη μείνει παραπονεμένο και το υπόλοιπο νησί. Η Λήμνος, όπως και τα περισσότερα νησιά της χώρας δυστυχώς, πάσχει από έλλειψη αξιόπιστης δημόσιας συγκοινωνίας. Καθημερινά, γίνεται ένα δρομολόγιο από τα χωριά προς τη Μύρινα το πρωί με επιστροφή το μεσημέρι (να κάτσεις 5 ώρες στη Μύρινα κύριος, τι να κάνουμε τώρα). Το ΚΤΕΛ δεν λειτουργεί τα σαββατοκύριακα (να ξεκουραστεί και το προσωπικό) και δεν εξυπηρετεί το αεροδρόμιο (μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας). Αποτέλεσμα, ο κόσμος είναι πλήρως εξαρτημένος από το Ι.Χ. ή το μηχανάκι (όχι πολύ βιώσιμη επιλογή περιβαλλοντικά, για να μην μιλήσουμε για τις τιμές της βενζίνης και φρίξετε) ή από τα ταξί, για όσους δεν οδηγούν (ας πρόσεχαν).
Για την κακή κυκλοφοριακή οργάνωση και τις προβληματικές συνθήκες στάθμευσης στους υπόλοιπους οικισμούς δεν θα σχολιάσω κάτι σήμερα. Τέτοια εποχή δεν έχει ιδιαίτερο κόσμο στα χωριά εξάλλου, κάπως κρύβεται το πρόβλημα. Ίσως σε επόμενο σπέσιαλ επεισόδιο το καλοκαίρι.
Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα, με αθηναϊκά θέματα και πάλι. Έως τότε, τα φιλιά μου!
Ο μικρός κυκλοφοριολόγος
Καλέ μου φίλε μικρέ κυκλοφοριολόγε,
ότι έπρεπε το θέμα, φοβερή αλλαγή παιχνιδιού μετά τα μετρό, διαβήτης.
Πολύ όμορφες όλες οι προτάσεις. Προσθέτω, εφόσον τα παρόδια κανάλια σπάνια έχουν νερό (και είναι ελάχιστο), θα μπορούσαν να γίνουν κλειστοί αγωγοί και από πάνω τους πεζοδρόμιο.
Απ’ ότι φαίνεται, στη Λήμνο είναι δυσεύρετη η άσπρη μπογιά και αυτό έχει δημιουργήσει την παράδοση να μην υπάρχει οριζόντια σήμανση στους δρόμους. Ας μείνει έτσι, θα αποφασίζουν αυτοί τι θα κάνουν (αφού κοιταχτούν με τα μάτια ή βριστούν) και όχι εμείς. Κοινωνικά, το βρίσκω ΟΚ. Αισθητικά, αυτές οι άσπρες γραμμές τονίζουν την ύπαρξη της ασφάλτου και δεν κάνουν διάλογο με κανένα άλλο στοιχείο, ενέχουν μία σύγχρονη αστικίλα που δεν συνάδει με τον επιθυμητό χαρακτήρα του οικισμού. Οι όποιες διαρρυθμίσεις θα έπρεπε να γίνουν με πλακόστρωτο – διαφορετικό για κάθε χρήση και με κολονάκια πέτρινα-μαρμάρινα. Αυτοί οι αναίσχυντοι που βάλαν τα πορτοκαλί πλαστικά που θα έπρεπε να επιτρέπονται μόνο στις χωματερές, να τα βγάλουν όλα και να τα βάλουν όλα εκεί που ξέρουν.
Σωκ